Na alle verhalen van John gehoord te hebben de afgelopen periode ben ik erg benieuwd geworden naar de makelaarspraktijk. De eerste kennismaking is verrassend maar de volgende twee afspraken een beetje een domper. Twee bezichtigingen met een oud stel. Nou ja oud, vijftigers, bijna zestig die op zoek zijn naar een nieuwe woning. John hoeft niet veel te zeggen want de dame praat voluit en heeft overal kritiek op.
“Ach Jan zie je dat? Wat ouderwets” ( opmerking over de meubels )
“Oh Jan, heb je dat gezien? Nou dat hadden ze wel eerst eens mogen maken.” ( krimpscheur )
“Kijk Jan, zo’n plafond had oma ook.” ( spacwerkplafond )
“Wat klein. In die badkamer kan je je toch niet fatsoenlijk keren?” ( 9 m2 )
“Die tuin is al lang niet gedaan he Jan?” ( cottage garden, recent aangelegd )
“Nou dat granol is ook niet je van het.” ( spachtelputzwanden, 4 jaar oud )
Niets, maar dan ook niets was goed genoeg in deze nieuwbouwwoning met moderne inrichting. Beetje bij beetje zit John zichzelf op te vreten. En Jan? Jan zegt niet meer dan “Ja Madeleine.”
Dit is zo’n beetje de samenvatting van de eerste bezichtiging. De tweede bezichtiging zou bij een jaren 70 woning zijn, vergelijkbare prijs, andere locatie. De woning is geheel gedateerd en volgens het bouwkundig rapport zijn er nogal wat gebreken.
Gezien de negatieve blik van Madeleine heeft het volgens John geen enkele zin om daar nog te gaan kijken en als hij dit suggereert is mevrouw nogal verontwaardigd. We gaan dus weer op weg.
“Prachtig”
“Romantisch”
“Echt over nagedacht”
“Oeh wat leuk”
Met andere woorden, ze gaan er over nadenken en een bod uitbrengen.
Ik kan er geen peil meer op trekken en laat het maar voorbij gaan. John hoopt dat “die schimmelkut “ niets meer van zich laat horen en is het helemaal zat.
De bedompte sfeer in de auto bederft een beetje ons humeur. We zijn weer onderweg. Nu naar een verkoopgesprek. Ik zie niet wat hier dan weer leuk aan zou moeten zijn en John wilt het liefste de kroeg in.
Het is inmiddels al 15:00 uur en de zomerse temperatuur is opgelopen tot een onsmakelijke 33 graden. Beplakt en bezweet komen we aan in Sprundel, een klein plaatsje in de gemeente Rucphen.
“Ik kom hier niet vaak maar ik heb deze woning ooit eens getaxeerd. Nu moet men gaan verkopen en heeft men mij gevraagd.”
Ook in Sprundel is het heet, bloedheet.
“ Deze mensen gaan scheiden en ze kunnen elkaar niet uitkopen. Zij werkt niet en hij is sinds enkele jaren gedwongen minder gaan werken“
We zijn in woonwijk ‘de Branden’ en we staan voor een mooie 2-onder-1-kapwoning met garage.
Als we daar staan zien we dat bij de buren de gordijntjes wat opzij gaan. Nee, het valt niet op dat we worden begluurd hoor buurvrouw.
“Godver wat heb ik een dorst”
“Nou we zullen wel iets te drinken krijgen neem ik aan” , zegt John.
Als de voordeur opengaat staat er een elegant opgemaakte jonge vrouw van rond de dertig. Ze heeft lang donker haar, fijn gezichtje en dankzij deze heerlijke zomerdag, weinig aan. Het korte zomerjurkje wappert luchtig heen en weer en begint ver boven haar knieën, is laag uitgesneden en mouwloos.
“Hebben jullie het warm?” lacht ze ons toe.
Wat een lieve glimlach. Haar parelwitte tanden glimmen in de scherpe zon en ik kan me direct niet voorstellen dat je van zo’n prachtverschijning wilt scheiden. Maar al snel zal ons duidelijk worden waarom het zo ver is gekomen.
We mogen naar binnen.
“Willen jullie binnen of buiten zitten?”
“Ik ga het liefst naar binnen” zegt John. Ik zie de hoeken van zijn mond krullen als hij poogt naar mij te kijken.
Als zij glimlacht lijkt het of ze John begrijpt, al valt er niet veel te begrijpen, voor normale mensen dan. Mij bekruipt een raar gevoel en besluit me even op de achtergrond te houden.
“Karin, is het niet?”
“Ja, dat je dat hebt onthouden?”
De overdreven bewondering voor John’s geheugen lijkt me wat overdreven maar misschien is Karin gewoon heel netjes opgevoed.
Als we in de heerlijk koele woonkamer plaatsnemen gaat Karin voor ons wat te drinken halen. Wij houden het bij water. Voor het aangeboden bier of wijntje vinden we het wat te vroeg. Wanneer zij naar de keuken loopt schijnt de zon door haar dunne zomerjurkje en als de bries door de openslaande tuindeuren haar jurkje weer doet opwaaien zien wij doorschijnend de contouren van haar lichaam. Het lijkt alsof ze er niets onder aan heeft. Gewaagd maar met dit weer misschien ook niet verrassend.
“Is je man er niet ? “
“Die woont tijdelijk bij zijn ouders en moet werken. Jullie mogen het met mij doen vanmiddag”.
Het lijkt wel of ik John hoor praten.
“Nou dat gaat wel lukken hoor”, lacht John haar toe.
“Met twee man sterk ben ik daar ook niet bang voor “.
Als we allebei een flinke teug van het glas water nemen gaat Karin ook zitten. De mobiele airconditioning die tussen de banken en fauteuils staat opgesteld blaast in haar richting.
“Hier is het fris” aldus Karin en de koude stroom geven haar kippenvel. In haar jurkje verschijnen een paar harde tepels. Geen BH lijken John en ik tegelijkertijd te denken als we elkaar achteloos aankijken. Zonder schaamte blijft ze rustig zitten en trekt haar jurkje wat strakker zodat een en ander nog beter zichtbaar is. Ze lijkt er van te genieten of heeft niets in de gaten.
“Aangezien we hier dankzij mij zitten mocht ik het alleen oplossen van mijn toekomstige ex.”
“Je hoeft ons niet alles uit te leggen als je dat niet wilt maar als het voor de verkoop van belang is dan mag het uiteraard wel. “ Dit is de subtiele manier van John om achter alle smerige details te kunnen komen en volgens hem werkt dit altijd.
Als hij uitlegt wie ik ben en waarom ik er bij ben lijkt Karin duidelijk enthousisast.
“Nou als je nog een leuk verhaal zoekt voor je boek dan ben je hier wel goed”, lacht ze hardop.
Karin is vreemd geweest en wel meer dan één keer ook.
“Die dingen gebeuren”, zegt John begripvol. “En soms meer dan één keer”, voegt hij er aan toe.
Het ijs is duidelijk gebroken en Karin veinst dat ze het opeens warm heeft.
“ Zullen we naar boven gaan? “
“Daar komen we voor.”
Uiteraard laten we Karin als eerst de trap opgaan en onder haar korte jurkje zien we mooie ronde billen en iets wat op een kutje lijkt. Als ze bovenaan de trap iets opraapt en bukt weten we het zeker. Er zit niets onder haar jurkje dan blote borsten met harde tepels en een kaal kutje.
“Nog verder?”
“Ja is goed” en we vervolgen de reis naar zolder. Daar is het wel heel erg warm. Het rolluik is omhoog en de zon brandt vol op de grote dakkapel. Al snel staan we alle drie te zweten en ik voel de druppels langs mijn slapen een weg langs mijn wangen zoeken.
“Wil je een doekje?”
“Graag”
Uit een doosje pakt Karin een tissue en in plaats deze te geven veegt ze langzaam het zweet van mijn voorhoofd en wangen. Dit onschuldig intieme contact is ongepast maar op de een of andere manier voelt het niet zo.
“Zo, dit is de zolder dus we hebben het hoogtepunt bereikt” , lacht John.
Karin lacht en loopt naar het raam om deze op een kier te zetten. Omdat ik vlakbij haar sta laat ik mijn hand zachtjes en ‘onopzettelijk’ langs haar kontje gaan.
“Is dat zo?” zegt ze tegen John.
vrijdag 10 juli 2015
maandag 29 juni 2015
HAND VAN DE MEESTER
Een kwartier te vroeg sta ik voor het makelaarskantoor in het centrum van Breda. Het licht brandt en ik zie John haastig rondlopen. Als hij mij ziet staan doet hij met een brede glimlach de deur open. Als “ oude vrienden “ word ik binnengehaald en de normaal rustig overkomende makelaar is druk en erg opgewekt.
“ Ik heb er zo’n zin in vandaag. “ is het eerste wat John zegt.
“ Ik ook. “ zonder twijfel in mijn stem merk ik dat het wel eens een mooie dag kan worden.
John laat vol trots zijn kantoor zien. Het is modern ingericht met een beetje klassieke uitstraling. Statig meubilair, wit gestucte wanden, spacwerkplafond met inbouwverlichting en aan de muren hangen diverse schilderijen. Moderne kunst, met allemaal hetzelfde cartoonachtige figuurtje erop.
“ Dat is Pjipje “ zegt John.
“ Wat? “
“ Een creatie van Loes van Delft, een jonge kunstenares die zichzelf geen kunstenaar noemt. Prachtig vind ik het. Ik heb haar wel eens ontmoet tijdens een expositie van haar werk in Amsterdam bij Go Gallery. Echt een lief en open persoon. En bescheiden want ik vind dit dus gewoon TOPkunst. Wat jij? “
“ Heel mooi. “ Ik deel zijn smaak voor goeie kunst. De vrolijke, kleurrijke schilderijen staan mooi op dit kantoor maar kunnen evenwel thuis aan de muur hangen. Je wordt er vrolijk van. Tijdloos en je kan er in zien wat je wilt.
" Art is not what you see, but what you make others see. " zegt John. Met deze uitspraak van Degas hebben we ook gelijk het meest serieuze hoogtepunt van de dag bereikt, zou later blijken.
“ Koffie? “
“ Lekker. “
“ Dat weet je nog niet. Suiker? Melk? “
“ Zwart. “
Even later legt John uit wat we die dag gaan doen. Twee taxaties, verkoopgesprek, lunchen, en nog een paar bezichtigingen.
Al met al klinkt het niet bijzonder en ik besluit het maar over me heen te laten komen.
De eerste afspraak is een taxatie. Een kleine tussenwoning en aan de buitenzijde lijkt de jaren negentig woning wat vervallen. John legt mij uit dat dit een “Bijzonder Beheer taxatie” is. Deze mensen hebben een hypotheekachterstand bij de bank en nu moet de woning in de verkoop. Hij mag de taxatie doen en daarna zal een andere makelaar de verkoop doen.
Als de deur wordt opengedaan staat daar een niet erg vriendelijk ogende dame van ongeveer 40 jaar oud. We stellen ons voor en John vraagt:
“ Mag ik bij u naar binnen komen? “
Dat mag en als de dame zich al omdraait geeft John mij een knipoog. Ik snap de hint. De dame zegt niet veel en stelt zich zelf niet eens aan ons voor.
Eenmaal binnen blijkt de woning een bende, het lijkt “ Geordie Shore “ wel. Al snel is duidelijk dat de dame en haar vriend sinds twee jaar werkloos zijn, geen werk kunnen vinden, en wat schulden hebben. Met al die extra tijd is het blijkbaar niet mogelijk om het huis op orde te houden, wat een rotzooi is het. Volgens John is dit een gebruikelijk beeld wanneer mensen in een neerwaartse spiraal komen te zitten. Het is triest om te zien.
Of we rustig willen zijn als we naar boven gaan. Op één slaapkamer ligt haar dochter nog te slapen. We mogen wel kijken maar of we dan stil willen zijn.
“ Dat is geen probleem. “, zegt John.
John doet voorzichtig de deur open. “ Charlotte “ staat erop geschreven. Het is schemerig maar alles is goed te zien. Er hangt wel iets wat een gordijn moet voorstellen maar de roede is al lang geleden vervangen door wasknijpers. Het is er erg warm, de verwarming staat helemaal open en je ruikt de zure geur van een zweterige tienerkamer. Op bed ligt een tienermeisje van een jaar of 18. Het dekbed is geheel opzij geschoven en openlijk zichtbaar ligt een naakt meisje, diep in slaap. Ik ruik de geur van alcohol en volgens mij is ze stomdronken in slaap gevallen. De ondergekotste emmer bevestigd mijn vermoeden. Vandaar de zure geur.
Charlotte ligt met open mond op haar rug te slapen. Het is niet goed te zien maar haar puntige borsten verraden een kleine a-cup. Als John van de grond iets opraapt en in mijn gezicht duwt blijkt dit haar bh te zijn.
“ Ruik eens. “
“ Doe normaal man. Dat kan toch niet? “
In het label staat de maat en ik blijk gelijk te hebben. Ik besluit toch maar even te ruiken.
Het meisje is mooi, slank, heeft smalle heupen en zo te zien een kaalgeschoren kutje. Ik zie geen schaamlippen dus het is een mooi strak plaatje. Zonder dat ik het in de gaten heb gehad ben ik verder de kamer ingelopen en sta naast het bed van Charlotte naar haar kutje te kijken. Ik begin verdomme op John te lijken.
Als ik me snel weer omdraai staat John lachend in het gat van de deur.
“ Wat is er? “
“ Oh niets, heb je je vinger erin gestoken? “
“ Nee, natuurlijk niet. “
“ Jammer, zo’n kans krijg je geen tweede keer. "
“ Opzij, ik moet van de hypotheekbank overal een foto maken. “
Zei hij dat nu echt? Hij gaat toch geen foto maken van dat naakte meisje? Ja, dat ging hij dus echt doen. En nog een extra foto met het bed er net niet op, voor in het taxatierapport. Voor mijn gevoel hebben we daar wel een uur gestaan. De rest van de woning had John snel gezien en met zijn digitale trofee stonden we al snel weer buiten.
“ Dit heb ik dus echt niet gepland” , lacht John luidkeels in de auto.
“ En dit heb ik dus echt niet verwacht “, reageer ik enigszins beduusd.
“ Dit wordt een fantastische dag “ , laat John mij nog luider weten.
“ Je bent bij mij in goede handen, hahaha. De hand van de meester zal je de fijne kneepjes van het vak wel leren. “
Ik weet niet meer waar ik in terecht ben gekomen maar als dit zo doorgaat wordt ik vanaf maandag ook makelaar. De volgende afspraken vielen wat tegen, zeker in verhouding tot mijn eerste kennismaking met de makelaardij in de praktijk.
In mijn ogen zou niets het kale kutje van Charlotte nog kunnen overtreffen. Oh, wat zou ik me hier in blijken te vergissen. De dag was namelijk nog niet om en wat er later die dag nog zou gebeuren is voor mij nog steeds onvoorstelbaar.
“ Ik heb er zo’n zin in vandaag. “ is het eerste wat John zegt.
“ Ik ook. “ zonder twijfel in mijn stem merk ik dat het wel eens een mooie dag kan worden.
John laat vol trots zijn kantoor zien. Het is modern ingericht met een beetje klassieke uitstraling. Statig meubilair, wit gestucte wanden, spacwerkplafond met inbouwverlichting en aan de muren hangen diverse schilderijen. Moderne kunst, met allemaal hetzelfde cartoonachtige figuurtje erop.
“ Dat is Pjipje “ zegt John.
“ Wat? “
“ Een creatie van Loes van Delft, een jonge kunstenares die zichzelf geen kunstenaar noemt. Prachtig vind ik het. Ik heb haar wel eens ontmoet tijdens een expositie van haar werk in Amsterdam bij Go Gallery. Echt een lief en open persoon. En bescheiden want ik vind dit dus gewoon TOPkunst. Wat jij? “
“ Heel mooi. “ Ik deel zijn smaak voor goeie kunst. De vrolijke, kleurrijke schilderijen staan mooi op dit kantoor maar kunnen evenwel thuis aan de muur hangen. Je wordt er vrolijk van. Tijdloos en je kan er in zien wat je wilt.
" Art is not what you see, but what you make others see. " zegt John. Met deze uitspraak van Degas hebben we ook gelijk het meest serieuze hoogtepunt van de dag bereikt, zou later blijken.
“ Koffie? “
“ Lekker. “
“ Dat weet je nog niet. Suiker? Melk? “
“ Zwart. “
Even later legt John uit wat we die dag gaan doen. Twee taxaties, verkoopgesprek, lunchen, en nog een paar bezichtigingen.
Al met al klinkt het niet bijzonder en ik besluit het maar over me heen te laten komen.
De eerste afspraak is een taxatie. Een kleine tussenwoning en aan de buitenzijde lijkt de jaren negentig woning wat vervallen. John legt mij uit dat dit een “Bijzonder Beheer taxatie” is. Deze mensen hebben een hypotheekachterstand bij de bank en nu moet de woning in de verkoop. Hij mag de taxatie doen en daarna zal een andere makelaar de verkoop doen.
Als de deur wordt opengedaan staat daar een niet erg vriendelijk ogende dame van ongeveer 40 jaar oud. We stellen ons voor en John vraagt:
“ Mag ik bij u naar binnen komen? “
Dat mag en als de dame zich al omdraait geeft John mij een knipoog. Ik snap de hint. De dame zegt niet veel en stelt zich zelf niet eens aan ons voor.
Eenmaal binnen blijkt de woning een bende, het lijkt “ Geordie Shore “ wel. Al snel is duidelijk dat de dame en haar vriend sinds twee jaar werkloos zijn, geen werk kunnen vinden, en wat schulden hebben. Met al die extra tijd is het blijkbaar niet mogelijk om het huis op orde te houden, wat een rotzooi is het. Volgens John is dit een gebruikelijk beeld wanneer mensen in een neerwaartse spiraal komen te zitten. Het is triest om te zien.
Of we rustig willen zijn als we naar boven gaan. Op één slaapkamer ligt haar dochter nog te slapen. We mogen wel kijken maar of we dan stil willen zijn.
“ Dat is geen probleem. “, zegt John.
John doet voorzichtig de deur open. “ Charlotte “ staat erop geschreven. Het is schemerig maar alles is goed te zien. Er hangt wel iets wat een gordijn moet voorstellen maar de roede is al lang geleden vervangen door wasknijpers. Het is er erg warm, de verwarming staat helemaal open en je ruikt de zure geur van een zweterige tienerkamer. Op bed ligt een tienermeisje van een jaar of 18. Het dekbed is geheel opzij geschoven en openlijk zichtbaar ligt een naakt meisje, diep in slaap. Ik ruik de geur van alcohol en volgens mij is ze stomdronken in slaap gevallen. De ondergekotste emmer bevestigd mijn vermoeden. Vandaar de zure geur.
Charlotte ligt met open mond op haar rug te slapen. Het is niet goed te zien maar haar puntige borsten verraden een kleine a-cup. Als John van de grond iets opraapt en in mijn gezicht duwt blijkt dit haar bh te zijn.
“ Ruik eens. “
“ Doe normaal man. Dat kan toch niet? “
In het label staat de maat en ik blijk gelijk te hebben. Ik besluit toch maar even te ruiken.
Het meisje is mooi, slank, heeft smalle heupen en zo te zien een kaalgeschoren kutje. Ik zie geen schaamlippen dus het is een mooi strak plaatje. Zonder dat ik het in de gaten heb gehad ben ik verder de kamer ingelopen en sta naast het bed van Charlotte naar haar kutje te kijken. Ik begin verdomme op John te lijken.
Als ik me snel weer omdraai staat John lachend in het gat van de deur.
“ Wat is er? “
“ Oh niets, heb je je vinger erin gestoken? “
“ Nee, natuurlijk niet. “
“ Jammer, zo’n kans krijg je geen tweede keer. "
“ Opzij, ik moet van de hypotheekbank overal een foto maken. “
Zei hij dat nu echt? Hij gaat toch geen foto maken van dat naakte meisje? Ja, dat ging hij dus echt doen. En nog een extra foto met het bed er net niet op, voor in het taxatierapport. Voor mijn gevoel hebben we daar wel een uur gestaan. De rest van de woning had John snel gezien en met zijn digitale trofee stonden we al snel weer buiten.
“ Dit heb ik dus echt niet gepland” , lacht John luidkeels in de auto.
“ En dit heb ik dus echt niet verwacht “, reageer ik enigszins beduusd.
“ Dit wordt een fantastische dag “ , laat John mij nog luider weten.
“ Je bent bij mij in goede handen, hahaha. De hand van de meester zal je de fijne kneepjes van het vak wel leren. “
Ik weet niet meer waar ik in terecht ben gekomen maar als dit zo doorgaat wordt ik vanaf maandag ook makelaar. De volgende afspraken vielen wat tegen, zeker in verhouding tot mijn eerste kennismaking met de makelaardij in de praktijk.
In mijn ogen zou niets het kale kutje van Charlotte nog kunnen overtreffen. Oh, wat zou ik me hier in blijken te vergissen. De dag was namelijk nog niet om en wat er later die dag nog zou gebeuren is voor mij nog steeds onvoorstelbaar.
DE AFSPRAAK
In de korte periode dat ik John nu ken heeft hij mij veel verteld over zijn werk als makelaar. Ik ben een echte kenner geworden van de plaatselijke woningmarkt hier in Breda. Zijn verhalen over ontmoetingen, escapades en sexuele uitspattingen zijn overweldigend. Na enige tijd begon ik zelfs te twijfelen of dit alles wel echt gebeurd is. Op zijn minst lijkt het aangedikt om een mooi verhaal te kunnen vertellen.
Echter de wijze waarop John mij alles vertelt is erg grafisch. De details over standjes en de afwerking van de bijpassende woning maken het erg geloofwaardig. Ik geef hem het voordeel van de twijfel. Het wordt een mooi boek met anekdotes.
Als ik alles zou bundelen wordt het een boek dat geheel anders is dan ik wil schrijven. Zo gaat het meestal bij mij. Bijna vergeet ik dat mijn boek een ode zou moeten worden aan Alexia. Moet ik nu vast blijven houden aan het liefdesverhaal? Mijn drang om meer te horen van John is sterker dan mijn muze. Kan dat? Getergd heb ik moeite om nog verder te schrijven. Ik krijg het gevoel dat ik Alexia bedrieg, dat ik vreemd ga. Het is verwarrend.
Vorige week heb ik tegen John gezegd dat zijn verhalen bijna te mooi zijn om waar te zijn. Op een subtielere manier kon ik het niet brengen.
“Zoiets verzin je toch niet Axel?” Ja dat moet je natuurlijk niet aan een schrijver vragen en wijselijk geef ik maar geen antwoord.
Zijn ietwat verontwaardigend ogende reactie stelt mij gelijk al gerust en ik heb spijt van mijn opmerking. Of John kan goed toneelspelen, hij is uiteindelijk makelaar. Dat zijn geboren woordkunstenaars die jou alles kunnen verkopen. Ze zijn nog erger dan autoverkopers.
John stelt voor dat ik eens een dagje met hem meeloop. Hij zal mij dan laten zien hoe makkelijk het verleiden gaat. Hoe je met een stalen gezicht weg kan komen met dubbelzinnige opmerkingen en waar dat dan toe kan leiden.
Ik hoop niet dat hij bedoelt dat we samen een onschuldige huiseigenaresse gaan neuken na haar verteld te hebben, al kijkend naar een krimpscheur, dat hij een spleetje ziet. Ja, John heeft een heel regiment aan zinnen klaar liggen:
“ Zo’n extra grote keukentafel is altijd wel makkelijk. “
“ U heeft een mooie afzuiginstallatie. “
“ Per ongeluk “ de ouderslaapkamer “hobbykamer” noemen.
Dat de tuin zoveel privacy biedt “ dat niemand je ziet liggen. “
“ Het huis is goed geïsoleerd zie ik, de buren kunnen je niet horen? “
“ Het bad is ruim genoeg voor twee personen zie ik. “
“ U heeft een mooi uitzicht. “
“ Zullen we boven beginnen? “
“ Alles ziet er goed uit mevrouw. “
“ De woonkamer heeft een vrij uitzicht. Niemand kan bij u binnenkijken. “
John heeft zoveel verteld dat na het lezen van zijn relaas geen enkele makelaar nog onverdacht bij je binnen kan komen. Een waarschuwing voor menig huismoeder. Een lust voor de vele nymphomanen die er volgens John in Nederland rondlopen.
Volgens hem is elke vrouw wel te verleiden. Ze zijn allemaal gevoelig voor een lief woordje, een toespeling of compliment.
Ik zie zijn aanbod wel zitten en krijg zin om met hem mee te gaan.
“ Ik doe het. “
“Echt? “
Als een kind zo blij zie ik de glinstering in zijn ogen en ik weet niet of ik hier nu blij van moet worden. Mij bekruipt de angst dat John zijn beste beentje voor wilt zetten en dat is gezien zijn bij mij opgebouwde reputatie een onheilspellend voorteken.
Inmiddels is het al laat op de avond en Denovo gaat sluiten. We nemen afscheid en John zegt mij te laten weten wanneer er een geschikte dag is om samen af te spreken zodat ik “ zijn wereld “ van dichtbij mag meemaken. Dit is trouwens goeie research en wellicht krijg ik een beter beeld van de makelaardij. Tot nu toe heb ik alleen maar verhalen gehoord over beffen, een volgespoten trouwjurk en nog meer smeuïge details.
Eenmaal thuis gekomen zie ik een binnengekomen sms.
“ Aanstaande vrijdag, 9:00 uur bij mij op kantoor. Okay? “
Dat is wel erg snel maar zonder aarzeling stuur ik een bericht terug:
“ Okay, afspraak. “
Echter de wijze waarop John mij alles vertelt is erg grafisch. De details over standjes en de afwerking van de bijpassende woning maken het erg geloofwaardig. Ik geef hem het voordeel van de twijfel. Het wordt een mooi boek met anekdotes.
Als ik alles zou bundelen wordt het een boek dat geheel anders is dan ik wil schrijven. Zo gaat het meestal bij mij. Bijna vergeet ik dat mijn boek een ode zou moeten worden aan Alexia. Moet ik nu vast blijven houden aan het liefdesverhaal? Mijn drang om meer te horen van John is sterker dan mijn muze. Kan dat? Getergd heb ik moeite om nog verder te schrijven. Ik krijg het gevoel dat ik Alexia bedrieg, dat ik vreemd ga. Het is verwarrend.
Vorige week heb ik tegen John gezegd dat zijn verhalen bijna te mooi zijn om waar te zijn. Op een subtielere manier kon ik het niet brengen.
“Zoiets verzin je toch niet Axel?” Ja dat moet je natuurlijk niet aan een schrijver vragen en wijselijk geef ik maar geen antwoord.
Zijn ietwat verontwaardigend ogende reactie stelt mij gelijk al gerust en ik heb spijt van mijn opmerking. Of John kan goed toneelspelen, hij is uiteindelijk makelaar. Dat zijn geboren woordkunstenaars die jou alles kunnen verkopen. Ze zijn nog erger dan autoverkopers.
John stelt voor dat ik eens een dagje met hem meeloop. Hij zal mij dan laten zien hoe makkelijk het verleiden gaat. Hoe je met een stalen gezicht weg kan komen met dubbelzinnige opmerkingen en waar dat dan toe kan leiden.
Ik hoop niet dat hij bedoelt dat we samen een onschuldige huiseigenaresse gaan neuken na haar verteld te hebben, al kijkend naar een krimpscheur, dat hij een spleetje ziet. Ja, John heeft een heel regiment aan zinnen klaar liggen:
“ Zo’n extra grote keukentafel is altijd wel makkelijk. “
“ U heeft een mooie afzuiginstallatie. “
“ Per ongeluk “ de ouderslaapkamer “hobbykamer” noemen.
Dat de tuin zoveel privacy biedt “ dat niemand je ziet liggen. “
“ Het huis is goed geïsoleerd zie ik, de buren kunnen je niet horen? “
“ Het bad is ruim genoeg voor twee personen zie ik. “
“ U heeft een mooi uitzicht. “
“ Zullen we boven beginnen? “
“ Alles ziet er goed uit mevrouw. “
“ De woonkamer heeft een vrij uitzicht. Niemand kan bij u binnenkijken. “
John heeft zoveel verteld dat na het lezen van zijn relaas geen enkele makelaar nog onverdacht bij je binnen kan komen. Een waarschuwing voor menig huismoeder. Een lust voor de vele nymphomanen die er volgens John in Nederland rondlopen.
Volgens hem is elke vrouw wel te verleiden. Ze zijn allemaal gevoelig voor een lief woordje, een toespeling of compliment.
Ik zie zijn aanbod wel zitten en krijg zin om met hem mee te gaan.
“ Ik doe het. “
“Echt? “
Als een kind zo blij zie ik de glinstering in zijn ogen en ik weet niet of ik hier nu blij van moet worden. Mij bekruipt de angst dat John zijn beste beentje voor wilt zetten en dat is gezien zijn bij mij opgebouwde reputatie een onheilspellend voorteken.
Inmiddels is het al laat op de avond en Denovo gaat sluiten. We nemen afscheid en John zegt mij te laten weten wanneer er een geschikte dag is om samen af te spreken zodat ik “ zijn wereld “ van dichtbij mag meemaken. Dit is trouwens goeie research en wellicht krijg ik een beter beeld van de makelaardij. Tot nu toe heb ik alleen maar verhalen gehoord over beffen, een volgespoten trouwjurk en nog meer smeuïge details.
Eenmaal thuis gekomen zie ik een binnengekomen sms.
“ Aanstaande vrijdag, 9:00 uur bij mij op kantoor. Okay? “
Dat is wel erg snel maar zonder aarzeling stuur ik een bericht terug:
“ Okay, afspraak. “
zaterdag 27 juni 2015
DAAR KOMT DE BRUID
Met een halfnaakte Liselotte voor zich loopt John met een stijve achter haar aan. Hij ruikt nog eens aan zijn vingers en kan niet wachten om zijn tong in haar natte spleetje te duwen.
Inmiddels wordt het hem duidelijk dat die taxatie vandaag niet meer af zal komen. Als het rapport eenmaal is gereed gemeld bij het NWWI zal het al wel half zes geweest zijn en dan staat het weekend voor de deur. Immers gaat hij ervan uit dat hij hier nog lang niet weg is.
Liselotte loopt langzaam de trap op en haar billen bewegen sierlijk in haar opgetrokken slipje. Op de 1e verdieping aangekomen staat één deur open en daar gaan ze dan ook naar binnen. De gordijnen zijn half open en de kamer oogt opgeruimd. Alleen het bed is nog opengeslagen en wanneer Liselotte stil staat gaan zijn handen op haar heupen om haar te bevrijden van haar tshirt. Automatisch gaan haar handen omhoog en het tshirt ligt al snel ergens in een hoek.
Hij staat dicht tegen haar aan en wrijft met zijn instrument tegen haar kontje. Zijn handen trekken zachtjes aan haar tepels. Beiden zijn hard. Hij maakt zijn riem los en van onderen ontkleed duwt hij zijn stijve tussen haar benen. Omdat ze zo fijn is gebouwd komt deze aan de voorzijde om het hoekje kijken en hij voelt een hand zijn eikel vasthouden. Liselotte wrijft deze tegen haar natte kutje. Nu keihard geworden begint John met draaiende bewegingen te duwen.
Als zij plots ophoudt en zich omdraait kan hij zich snel helemaal uitkleden. Ook Liselotte ontdoet zich van haar laatste kledingstuk en vraagt hem even mee te lopen.
Ze gaan naar een andere slaapkamer. Als de deur opengaat is het helemaal donker en vrolijk loopt Liselotte naar het raam om de gordijnen te openen. De kamer wordt verlicht en in het midden staat een paspop met een strakke, geheel kanten trouwjurk.
“Mooi he?”
“Euh ja”
“Zal ik het aandoen?”
“Als je dat wilt?"
Al snel staat Liselotte met haar trouwjurk aan in het midden van de kamer. Dit onwerkelijk beeld is grappig om te zien en iets wat niemand ooit zou geloven. De aanstaande bruid helemaal opgedoft met een maagdelijk witte trouwjurk en de plaatselijke woningtaxateur in zijn blote kont met een stijve pik tegenover haar.
“Volgende week ga ik trouwen.”
“Staat je goed.”
“Trouwen?”
“Nee, die jurk.”
“Je zult wel denken dat ik een of ander gek wijf ben maar ik ben gewoon supergeil.”
De even ervoor nog timide huiseigenaar is helemaal los en staat met een natte kut, in haar trouwjurk, in een lege slaapkamer.
“Mijn vriend is nogal traditioneel, missionarishouding, huisje, boompje, beestje. En ik wil nog al eens gek doen, los gaan, wild doen.”
“Waarom trouwen jullie dan? Jullie zijn overduidelijk anders.”
“Hij is normaal, ik ben anders. Hij is lief hoor, we hebben het goed samen, we zijn al 11 jaar bij elkaar. Hij is mijn eerste vriendje, maar ook niet mijn laatste”
Om die laatste zin te begrijpen moet John even nadenken. Al snel valt het kwartje; Het is een nympho. “ Heb ik weer “ , denkt hij.
“En weet hij dat ook?”
“Nee, is mijn geile geheimpje.”
“Niet dat ik elke week er op uit ga hoor. Af en toe krijg ik gewoon zin om te neuken met een andere man. Dat gaat vanzelf. Ik weet niet hoe dat komt.”
“En vandaag ben ik de gelukkige”, denkt John.
Liselotte trekt haar jurkje omhoog en met gespreide benen nodigt zij hem uit dichterbij te komen.
“Ik wil je tong voelen”
Op zijn knieën gaat hij voor haar zitten, zijn handen knijpend in haar billen, zijn tong in haar zachte spleetje. Langzaam zuigt hij het vocht op uit haar kutje en met haar heupen wiegend en met haar ogen dicht lijkt het alsof ze in haar hoofd de openingsdans van de bruiloft aan het oefenen is.
Als haar schokkende bewegingen lijken aan te geven dat ze klaarkomt hoort hij boven zich een bevrijdende zucht. Haar handen laten de jurk los en John zit half verscholen met alleen zijn blote kont nog uitstekend onder haar trouwjurk. Hij kruipt onder haar uit en staat weer op. Samen lopen ze naar de andere slaapkamer en Liselotte gaat met haar trouwjurk aan op het opengeslagen bed liggen. Met beide handen trekt ze haar benen omhoog en onder haar jurk ligt het opengespreide kutje te wachten op zijn harde piemel.
“Neuk me.”
John duikt op Liselotte als een wilde hond. Zijn armen onder haar benen geslagen trekt hij deze nog een beetje verder uit elkaar. Haar kutje is zo nat dat hij al snel diep in haar kan stoten. Het kreunen wordt harder en harder en wanneer John ook harder begint te kreunen lijkt het dat ook hij zijn hoogtepunt van de dag gaat bereiken. Liselotte merkt dit ook en zegt:
“Ik wil dat je op mijn jurk spuit. Is toch wit” , lacht ze er achteraan.
Enigszins verbaasd maar gehoorzaam stoot hij nog enkele keren om nog net op tijd zijn volle lading op haar jurk te deponeren. Goed gemikt, aan de voorzijde, in het midden en een beetje op haar schouder. Zwetend en nog kreunend veegt Liselotte het goedje uit over haar jurkje en met wat restjes in haar hand likt ze met een ondeugende blik haar vingers af.
Al liggend trekt ze de jurk uit en draait zich om. Met haar prachtige kontje naar achteren vraagt ze of hij haar nog eens wilt likken.
“overal”
Gewillig gaat John verder, die taxatie komt toch niet meer af……
Inmiddels wordt het hem duidelijk dat die taxatie vandaag niet meer af zal komen. Als het rapport eenmaal is gereed gemeld bij het NWWI zal het al wel half zes geweest zijn en dan staat het weekend voor de deur. Immers gaat hij ervan uit dat hij hier nog lang niet weg is.
Liselotte loopt langzaam de trap op en haar billen bewegen sierlijk in haar opgetrokken slipje. Op de 1e verdieping aangekomen staat één deur open en daar gaan ze dan ook naar binnen. De gordijnen zijn half open en de kamer oogt opgeruimd. Alleen het bed is nog opengeslagen en wanneer Liselotte stil staat gaan zijn handen op haar heupen om haar te bevrijden van haar tshirt. Automatisch gaan haar handen omhoog en het tshirt ligt al snel ergens in een hoek.
Hij staat dicht tegen haar aan en wrijft met zijn instrument tegen haar kontje. Zijn handen trekken zachtjes aan haar tepels. Beiden zijn hard. Hij maakt zijn riem los en van onderen ontkleed duwt hij zijn stijve tussen haar benen. Omdat ze zo fijn is gebouwd komt deze aan de voorzijde om het hoekje kijken en hij voelt een hand zijn eikel vasthouden. Liselotte wrijft deze tegen haar natte kutje. Nu keihard geworden begint John met draaiende bewegingen te duwen.
Als zij plots ophoudt en zich omdraait kan hij zich snel helemaal uitkleden. Ook Liselotte ontdoet zich van haar laatste kledingstuk en vraagt hem even mee te lopen.
Ze gaan naar een andere slaapkamer. Als de deur opengaat is het helemaal donker en vrolijk loopt Liselotte naar het raam om de gordijnen te openen. De kamer wordt verlicht en in het midden staat een paspop met een strakke, geheel kanten trouwjurk.
“Mooi he?”
“Euh ja”
“Zal ik het aandoen?”
“Als je dat wilt?"
Al snel staat Liselotte met haar trouwjurk aan in het midden van de kamer. Dit onwerkelijk beeld is grappig om te zien en iets wat niemand ooit zou geloven. De aanstaande bruid helemaal opgedoft met een maagdelijk witte trouwjurk en de plaatselijke woningtaxateur in zijn blote kont met een stijve pik tegenover haar.
“Volgende week ga ik trouwen.”
“Staat je goed.”
“Trouwen?”
“Nee, die jurk.”
“Je zult wel denken dat ik een of ander gek wijf ben maar ik ben gewoon supergeil.”
De even ervoor nog timide huiseigenaar is helemaal los en staat met een natte kut, in haar trouwjurk, in een lege slaapkamer.
“Mijn vriend is nogal traditioneel, missionarishouding, huisje, boompje, beestje. En ik wil nog al eens gek doen, los gaan, wild doen.”
“Waarom trouwen jullie dan? Jullie zijn overduidelijk anders.”
“Hij is normaal, ik ben anders. Hij is lief hoor, we hebben het goed samen, we zijn al 11 jaar bij elkaar. Hij is mijn eerste vriendje, maar ook niet mijn laatste”
Om die laatste zin te begrijpen moet John even nadenken. Al snel valt het kwartje; Het is een nympho. “ Heb ik weer “ , denkt hij.
“En weet hij dat ook?”
“Nee, is mijn geile geheimpje.”
“Niet dat ik elke week er op uit ga hoor. Af en toe krijg ik gewoon zin om te neuken met een andere man. Dat gaat vanzelf. Ik weet niet hoe dat komt.”
“En vandaag ben ik de gelukkige”, denkt John.
Liselotte trekt haar jurkje omhoog en met gespreide benen nodigt zij hem uit dichterbij te komen.
“Ik wil je tong voelen”
Op zijn knieën gaat hij voor haar zitten, zijn handen knijpend in haar billen, zijn tong in haar zachte spleetje. Langzaam zuigt hij het vocht op uit haar kutje en met haar heupen wiegend en met haar ogen dicht lijkt het alsof ze in haar hoofd de openingsdans van de bruiloft aan het oefenen is.
Als haar schokkende bewegingen lijken aan te geven dat ze klaarkomt hoort hij boven zich een bevrijdende zucht. Haar handen laten de jurk los en John zit half verscholen met alleen zijn blote kont nog uitstekend onder haar trouwjurk. Hij kruipt onder haar uit en staat weer op. Samen lopen ze naar de andere slaapkamer en Liselotte gaat met haar trouwjurk aan op het opengeslagen bed liggen. Met beide handen trekt ze haar benen omhoog en onder haar jurk ligt het opengespreide kutje te wachten op zijn harde piemel.
“Neuk me.”
John duikt op Liselotte als een wilde hond. Zijn armen onder haar benen geslagen trekt hij deze nog een beetje verder uit elkaar. Haar kutje is zo nat dat hij al snel diep in haar kan stoten. Het kreunen wordt harder en harder en wanneer John ook harder begint te kreunen lijkt het dat ook hij zijn hoogtepunt van de dag gaat bereiken. Liselotte merkt dit ook en zegt:
“Ik wil dat je op mijn jurk spuit. Is toch wit” , lacht ze er achteraan.
Enigszins verbaasd maar gehoorzaam stoot hij nog enkele keren om nog net op tijd zijn volle lading op haar jurk te deponeren. Goed gemikt, aan de voorzijde, in het midden en een beetje op haar schouder. Zwetend en nog kreunend veegt Liselotte het goedje uit over haar jurkje en met wat restjes in haar hand likt ze met een ondeugende blik haar vingers af.
Al liggend trekt ze de jurk uit en draait zich om. Met haar prachtige kontje naar achteren vraagt ze of hij haar nog eens wilt likken.
“overal”
Gewillig gaat John verder, die taxatie komt toch niet meer af……
LISELOTTE
“Ga je mee?”
Nog geen dertig minuten nadat John de bloedmooie Liselotte heeft ontmoet, spreekt ze deze woorden uit.
Even ervoor heeft hij aangebeld om haar woning te taxeren. De kleine tussenwoning met externe bergruimte is verkocht ” onder voorbehoud “ en om de financiering rond te krijgen hebben de kopers nog een gevalideerd taxatierapport nodig. Omdat de termijn van de ontbindende voorwaarde al bijna is verlopen moet er snel gehandeld worden.
Zoals gebruikelijk wordt de taxateur als laatste ingeschakeld om het dossier rond te krijgen. Maar deze opdracht komt wel erg laat. Vanmorgen vroeg om 9 uur precies, om precies te zijn.
“Het is vrijdag en eigenlijk moet het dossier vandaag naar de bank.” De zenuwachtig klinkende hypotheekadviseur verraad de druk die op hem rust. Met een vriendelijke stem probeert hij John voor het normale tarief een spoedtaxatie te laten voeren.
“Het is enorm druk”, zegt John al starend naar zijn bijna lege agenda van de dag. Hij heeft een kantoordag ingepland om zijn administratie bij te werken. Eigenlijk wilt hij dan geen afspraken hebben maar “geld is geld”.
“Ik zal kijken wat ik kan doen. Stuur je mij de gegevens?”
“Heb ik al gedaan”, hoort hij aan de andere kant. Inderdaad, zijn mailbox geeft een nieuw bericht.
Even later belt John de verkoopster. Zij is toevallig vrij die dag. Gisteren heeft ze haar vrijgezellenavond gehad en bewust maar een dagje vrij genomen. De aanstaande bruid klinkt nog een beetje versuft maar John mag komen, het liefst niet te vroeg.
“De taxatie moet vandaag nog uitgewerkt worden dus wil ik het liefst zo snel mogelijk langskomen.”
“Dat is lekker. Nou okay dan, maar let niet op de rommel, ik heb er natuurlijk niet op gerekend.”
Als John om 10 uur aanbelt duurt het even voordat er wordt open gedaan. Als eindelijk de deur open wordt gedaan staat daar Liselotte. Met een te grote joggingbroek aan en een behoorlijk gekreukeld tshirt.
“Net wakker?” vraagt John.
“Nog niet.” Lacht Liselotte hem toe. Ze is fijn gebouwd, heeft heel lang, donker haar, donkere ogen en opvallende, volle lippen. Haar ronde gezichtje geeft een lieve uitstraling en als ze lacht komen er kleine kuiltjes in haar wangen.
Liselotte is supermooi, haar glimlach betoverend. John volgt haar als ze omdraait en overduidelijk nog versuft naar de woonkamer schuifelt. Al lopend schuift haar te grote joggingbroek wat af en hij ziet een stukje van haar bilnaad en prachtig ronde billen. Volgens John heeft ze niets aan onder die broek en die gedachte maakt hem geil. Niet haastig en nonchalant trekt ze haar broek op en gaat op de bank zitten.
Met de gedachte aan haar blote, ronde billen kijkt hij glimlachend in haar ogen. Hij gaat half in een fauteuil zitten. Deze ligt vol met kussens en kledingstukken dus echt gemakkelijk gaat het niet.
“Oh, gooi er maar uit hoor, sorry, ik zei al dat ik er niet op heb gerekend?”
John staat weer op en al graaiend legt hij de inhoud van de fauteuil er naast. Tussen de kledingstukken ziet hij ook een kanten doekje wat echter haar onderbroekje blijkt te zijn.
Met het ding in zijn handen draait hij zich naar Liselotte en vraagt: “Moet je deze niet aan?”
Al blozend doet ze haar joggingbroek open en kijkt naar beneden.
“Oeps”, een beetje verlegen kijkt ze hem aan. Als John haar het kanten slipje wilt geven, neemt ze deze van hem aan en staat op. Vervolgens laat ze de joggingbroek van haar billen vallen en stapt er uit. Met de elegantie waarmee ze dit doet lijkt het er niet op dat ze het slipje ook aan zal doen. En toch doet ze dat. Langzaam gaat het omhoog en John volgt het gelukkig stukje stof tot aan haar kruis. Haar kutje is kaal en zo te zien recent geschoren. Haar gladde huid past perfect in haar broekje. Ze trekt het onderbroekje wat strakker op en voorzichtig tekenen haar schaamlippen er in af.
John staat nog steeds tussen de bank, fauteuil en salontafel al kijken naar de speelfilm “Liselotte”. Hij weet niet wat ze met deze show bedoelt of wat ze wilt en besluit mee te spelen. Als ze bedoelt hem te shockeren en alleen maar op te geilen dan komt hij daar zo achter.
Met één stap naar voren is haar kutje binnen handbereik en zonder verder te kijken laat hij twee vingers aan de onderzijde in haar broekje gaan.
Hij trekt voorzichtig het stof uit haar lippen en voelt dat haar kutje drijfnat is. Met een korte draai laat hij zijn vingers er in gaan en laat ze langzaam dieper gaan. Als zijn vingers helemaal zijn verdwenen beweegt hij ze één keer kort heen en weer.
Liselotte slaakt een zucht en slaat haar hoofd achterover.
De linkerhand van deze ervaren woningtaxateur gaat onder het tshirt op zoek naar haar borsten.
Hij voelt een mooie A cup en een keiharde tepel. Als hij het shirt verder omhoog werkt neemt hij de zichtbaar hardroze tepel in zijn mond en begint er aan te zuigen. Het zuchten wordt kreunen en met het tshirt half op zijn hoofd zoekt zijn linkerhand haar billen.
Daar aangekomen trekt hij het slipje verder naar beneden en zijn vinger zoekt een middenweg in het kontje van Liselotte. Nu hij haar aan twee kanten stevig vast heeft genomen en steeds harder aan haar roze tepel zuigt berijdt hij met zijn inmiddels stijf geworden instrument al droogneukend het been van de jonge, aanstaande bruid.
Wanneer hij zijn inmiddels warm geworden hoofd onder haar tshirt vandaan haalt zoenen ze elkaar. Uitdagend haalt hij zijn druipende vingers uit haar kutje en stopt deze even in zijn mond en vervolgens in die van haar. Gulzig zuigt ze zijn vingers af alsof ze een instrument bespeelt.
Met zijn linker middelvinger nog die in haar kontje kijkt ze hem aan en zegt:
“Ga je mee?” Nog geen dertig minuten nadat John de bloedmooie Liselotte heeft ontmoet, spreekt ze deze woorden uit.
Even ervoor heeft hij aangebeld om haar woning te taxeren. De kleine tussenwoning met externe bergruimte is verkocht ” onder voorbehoud “ en om de financiering rond te krijgen hebben de kopers nog een gevalideerd taxatierapport nodig. Omdat de termijn van de ontbindende voorwaarde al bijna is verlopen moet er snel gehandeld worden.
Zoals gebruikelijk wordt de taxateur als laatste ingeschakeld om het dossier rond te krijgen. Maar deze opdracht komt wel erg laat. Vanmorgen vroeg om 9 uur precies, om precies te zijn.
“Het is vrijdag en eigenlijk moet het dossier vandaag naar de bank.” De zenuwachtig klinkende hypotheekadviseur verraad de druk die op hem rust. Met een vriendelijke stem probeert hij John voor het normale tarief een spoedtaxatie te laten voeren.
“Het is enorm druk”, zegt John al starend naar zijn bijna lege agenda van de dag. Hij heeft een kantoordag ingepland om zijn administratie bij te werken. Eigenlijk wilt hij dan geen afspraken hebben maar “geld is geld”.
“Ik zal kijken wat ik kan doen. Stuur je mij de gegevens?”
“Heb ik al gedaan”, hoort hij aan de andere kant. Inderdaad, zijn mailbox geeft een nieuw bericht.
Even later belt John de verkoopster. Zij is toevallig vrij die dag. Gisteren heeft ze haar vrijgezellenavond gehad en bewust maar een dagje vrij genomen. De aanstaande bruid klinkt nog een beetje versuft maar John mag komen, het liefst niet te vroeg.
“De taxatie moet vandaag nog uitgewerkt worden dus wil ik het liefst zo snel mogelijk langskomen.”
“Dat is lekker. Nou okay dan, maar let niet op de rommel, ik heb er natuurlijk niet op gerekend.”
Als John om 10 uur aanbelt duurt het even voordat er wordt open gedaan. Als eindelijk de deur open wordt gedaan staat daar Liselotte. Met een te grote joggingbroek aan en een behoorlijk gekreukeld tshirt.
“Net wakker?” vraagt John.
“Nog niet.” Lacht Liselotte hem toe. Ze is fijn gebouwd, heeft heel lang, donker haar, donkere ogen en opvallende, volle lippen. Haar ronde gezichtje geeft een lieve uitstraling en als ze lacht komen er kleine kuiltjes in haar wangen.
Liselotte is supermooi, haar glimlach betoverend. John volgt haar als ze omdraait en overduidelijk nog versuft naar de woonkamer schuifelt. Al lopend schuift haar te grote joggingbroek wat af en hij ziet een stukje van haar bilnaad en prachtig ronde billen. Volgens John heeft ze niets aan onder die broek en die gedachte maakt hem geil. Niet haastig en nonchalant trekt ze haar broek op en gaat op de bank zitten.
Met de gedachte aan haar blote, ronde billen kijkt hij glimlachend in haar ogen. Hij gaat half in een fauteuil zitten. Deze ligt vol met kussens en kledingstukken dus echt gemakkelijk gaat het niet.
“Oh, gooi er maar uit hoor, sorry, ik zei al dat ik er niet op heb gerekend?”
John staat weer op en al graaiend legt hij de inhoud van de fauteuil er naast. Tussen de kledingstukken ziet hij ook een kanten doekje wat echter haar onderbroekje blijkt te zijn.
Met het ding in zijn handen draait hij zich naar Liselotte en vraagt: “Moet je deze niet aan?”
Al blozend doet ze haar joggingbroek open en kijkt naar beneden.
“Oeps”, een beetje verlegen kijkt ze hem aan. Als John haar het kanten slipje wilt geven, neemt ze deze van hem aan en staat op. Vervolgens laat ze de joggingbroek van haar billen vallen en stapt er uit. Met de elegantie waarmee ze dit doet lijkt het er niet op dat ze het slipje ook aan zal doen. En toch doet ze dat. Langzaam gaat het omhoog en John volgt het gelukkig stukje stof tot aan haar kruis. Haar kutje is kaal en zo te zien recent geschoren. Haar gladde huid past perfect in haar broekje. Ze trekt het onderbroekje wat strakker op en voorzichtig tekenen haar schaamlippen er in af.
John staat nog steeds tussen de bank, fauteuil en salontafel al kijken naar de speelfilm “Liselotte”. Hij weet niet wat ze met deze show bedoelt of wat ze wilt en besluit mee te spelen. Als ze bedoelt hem te shockeren en alleen maar op te geilen dan komt hij daar zo achter.
Met één stap naar voren is haar kutje binnen handbereik en zonder verder te kijken laat hij twee vingers aan de onderzijde in haar broekje gaan.
Hij trekt voorzichtig het stof uit haar lippen en voelt dat haar kutje drijfnat is. Met een korte draai laat hij zijn vingers er in gaan en laat ze langzaam dieper gaan. Als zijn vingers helemaal zijn verdwenen beweegt hij ze één keer kort heen en weer.
Liselotte slaakt een zucht en slaat haar hoofd achterover.
De linkerhand van deze ervaren woningtaxateur gaat onder het tshirt op zoek naar haar borsten.
Hij voelt een mooie A cup en een keiharde tepel. Als hij het shirt verder omhoog werkt neemt hij de zichtbaar hardroze tepel in zijn mond en begint er aan te zuigen. Het zuchten wordt kreunen en met het tshirt half op zijn hoofd zoekt zijn linkerhand haar billen.
Daar aangekomen trekt hij het slipje verder naar beneden en zijn vinger zoekt een middenweg in het kontje van Liselotte. Nu hij haar aan twee kanten stevig vast heeft genomen en steeds harder aan haar roze tepel zuigt berijdt hij met zijn inmiddels stijf geworden instrument al droogneukend het been van de jonge, aanstaande bruid.
Wanneer hij zijn warm geworden hoofd onder haar tshirt vandaan haalt zoenen ze elkaar. Uitdagend haalt hij zijn druipende vingers uit haar kutje en stopt deze even in zijn mond en vervolgens in die van haar. Gulzig zuigt ze zijn vingers af alsof ze een instrument bespeelt.
Met zijn linker middelvinger nog diep in haar kontje kijkt ze hem aan en zegt:
“Ga je mee?”
Nog geen dertig minuten nadat John de bloedmooie Liselotte heeft ontmoet, spreekt ze deze woorden uit.
Even ervoor heeft hij aangebeld om haar woning te taxeren. De kleine tussenwoning met externe bergruimte is verkocht ” onder voorbehoud “ en om de financiering rond te krijgen hebben de kopers nog een gevalideerd taxatierapport nodig. Omdat de termijn van de ontbindende voorwaarde al bijna is verlopen moet er snel gehandeld worden.
Zoals gebruikelijk wordt de taxateur als laatste ingeschakeld om het dossier rond te krijgen. Maar deze opdracht komt wel erg laat. Vanmorgen vroeg om 9 uur precies, om precies te zijn.
“Het is vrijdag en eigenlijk moet het dossier vandaag naar de bank.” De zenuwachtig klinkende hypotheekadviseur verraad de druk die op hem rust. Met een vriendelijke stem probeert hij John voor het normale tarief een spoedtaxatie te laten voeren.
“Het is enorm druk”, zegt John al starend naar zijn bijna lege agenda van de dag. Hij heeft een kantoordag ingepland om zijn administratie bij te werken. Eigenlijk wilt hij dan geen afspraken hebben maar “geld is geld”.
“Ik zal kijken wat ik kan doen. Stuur je mij de gegevens?”
“Heb ik al gedaan”, hoort hij aan de andere kant. Inderdaad, zijn mailbox geeft een nieuw bericht.
Even later belt John de verkoopster. Zij is toevallig vrij die dag. Gisteren heeft ze haar vrijgezellenavond gehad en bewust maar een dagje vrij genomen. De aanstaande bruid klinkt nog een beetje versuft maar John mag komen, het liefst niet te vroeg.
“De taxatie moet vandaag nog uitgewerkt worden dus wil ik het liefst zo snel mogelijk langskomen.”
“Dat is lekker. Nou okay dan, maar let niet op de rommel, ik heb er natuurlijk niet op gerekend.”
Als John om 10 uur aanbelt duurt het even voordat er wordt open gedaan. Als eindelijk de deur open wordt gedaan staat daar Liselotte. Met een te grote joggingbroek aan en een behoorlijk gekreukeld tshirt.
“Net wakker?” vraagt John.
“Nog niet.” Lacht Liselotte hem toe. Ze is fijn gebouwd, heeft heel lang, donker haar, donkere ogen en opvallende, volle lippen. Haar ronde gezichtje geeft een lieve uitstraling en als ze lacht komen er kleine kuiltjes in haar wangen.
Liselotte is supermooi, haar glimlach betoverend. John volgt haar als ze omdraait en overduidelijk nog versuft naar de woonkamer schuifelt. Al lopend schuift haar te grote joggingbroek wat af en hij ziet een stukje van haar bilnaad en prachtig ronde billen. Volgens John heeft ze niets aan onder die broek en die gedachte maakt hem geil. Niet haastig en nonchalant trekt ze haar broek op en gaat op de bank zitten.
Met de gedachte aan haar blote, ronde billen kijkt hij glimlachend in haar ogen. Hij gaat half in een fauteuil zitten. Deze ligt vol met kussens en kledingstukken dus echt gemakkelijk gaat het niet.
“Oh, gooi er maar uit hoor, sorry, ik zei al dat ik er niet op heb gerekend?”
John staat weer op en al graaiend legt hij de inhoud van de fauteuil er naast. Tussen de kledingstukken ziet hij ook een kanten doekje wat echter haar onderbroekje blijkt te zijn.
Met het ding in zijn handen draait hij zich naar Liselotte en vraagt: “Moet je deze niet aan?”
Al blozend doet ze haar joggingbroek open en kijkt naar beneden.
“Oeps”, een beetje verlegen kijkt ze hem aan. Als John haar het kanten slipje wilt geven, neemt ze deze van hem aan en staat op. Vervolgens laat ze de joggingbroek van haar billen vallen en stapt er uit. Met de elegantie waarmee ze dit doet lijkt het er niet op dat ze het slipje ook aan zal doen. En toch doet ze dat. Langzaam gaat het omhoog en John volgt het gelukkig stukje stof tot aan haar kruis. Haar kutje is kaal en zo te zien recent geschoren. Haar gladde huid past perfect in haar broekje. Ze trekt het onderbroekje wat strakker op en voorzichtig tekenen haar schaamlippen er in af.
John staat nog steeds tussen de bank, fauteuil en salontafel al kijken naar de speelfilm “Liselotte”. Hij weet niet wat ze met deze show bedoelt of wat ze wilt en besluit mee te spelen. Als ze bedoelt hem te shockeren en alleen maar op te geilen dan komt hij daar zo achter.
Met één stap naar voren is haar kutje binnen handbereik en zonder verder te kijken laat hij twee vingers aan de onderzijde in haar broekje gaan.
Hij trekt voorzichtig het stof uit haar lippen en voelt dat haar kutje drijfnat is. Met een korte draai laat hij zijn vingers er in gaan en laat ze langzaam dieper gaan. Als zijn vingers helemaal zijn verdwenen beweegt hij ze één keer kort heen en weer.
Liselotte slaakt een zucht en slaat haar hoofd achterover.
De linkerhand van deze ervaren woningtaxateur gaat onder het tshirt op zoek naar haar borsten.
Hij voelt een mooie A cup en een keiharde tepel. Als hij het shirt verder omhoog werkt neemt hij de zichtbaar hardroze tepel in zijn mond en begint er aan te zuigen. Het zuchten wordt kreunen en met het tshirt half op zijn hoofd zoekt zijn linkerhand haar billen.
Daar aangekomen trekt hij het slipje verder naar beneden en zijn vinger zoekt een middenweg in het kontje van Liselotte. Nu hij haar aan twee kanten stevig vast heeft genomen en steeds harder aan haar roze tepel zuigt berijdt hij met zijn inmiddels stijf geworden instrument al droogneukend het been van de jonge, aanstaande bruid.
Wanneer hij zijn inmiddels warm geworden hoofd onder haar tshirt vandaan haalt zoenen ze elkaar. Uitdagend haalt hij zijn druipende vingers uit haar kutje en stopt deze even in zijn mond en vervolgens in die van haar. Gulzig zuigt ze zijn vingers af alsof ze een instrument bespeelt.
Met zijn linker middelvinger nog die in haar kontje kijkt ze hem aan en zegt:
“Ga je mee?” Nog geen dertig minuten nadat John de bloedmooie Liselotte heeft ontmoet, spreekt ze deze woorden uit.
Even ervoor heeft hij aangebeld om haar woning te taxeren. De kleine tussenwoning met externe bergruimte is verkocht ” onder voorbehoud “ en om de financiering rond te krijgen hebben de kopers nog een gevalideerd taxatierapport nodig. Omdat de termijn van de ontbindende voorwaarde al bijna is verlopen moet er snel gehandeld worden.
Zoals gebruikelijk wordt de taxateur als laatste ingeschakeld om het dossier rond te krijgen. Maar deze opdracht komt wel erg laat. Vanmorgen vroeg om 9 uur precies, om precies te zijn.
“Het is vrijdag en eigenlijk moet het dossier vandaag naar de bank.” De zenuwachtig klinkende hypotheekadviseur verraad de druk die op hem rust. Met een vriendelijke stem probeert hij John voor het normale tarief een spoedtaxatie te laten voeren.
“Het is enorm druk”, zegt John al starend naar zijn bijna lege agenda van de dag. Hij heeft een kantoordag ingepland om zijn administratie bij te werken. Eigenlijk wilt hij dan geen afspraken hebben maar “geld is geld”.
“Ik zal kijken wat ik kan doen. Stuur je mij de gegevens?”
“Heb ik al gedaan”, hoort hij aan de andere kant. Inderdaad, zijn mailbox geeft een nieuw bericht.
Even later belt John de verkoopster. Zij is toevallig vrij die dag. Gisteren heeft ze haar vrijgezellenavond gehad en bewust maar een dagje vrij genomen. De aanstaande bruid klinkt nog een beetje versuft maar John mag komen, het liefst niet te vroeg.
“De taxatie moet vandaag nog uitgewerkt worden dus wil ik het liefst zo snel mogelijk langskomen.”
“Dat is lekker. Nou okay dan, maar let niet op de rommel, ik heb er natuurlijk niet op gerekend.”
Als John om 10 uur aanbelt duurt het even voordat er wordt open gedaan. Als eindelijk de deur open wordt gedaan staat daar Liselotte. Met een te grote joggingbroek aan en een behoorlijk gekreukeld tshirt.
“Net wakker?” vraagt John.
“Nog niet.” Lacht Liselotte hem toe. Ze is fijn gebouwd, heeft heel lang, donker haar, donkere ogen en opvallende, volle lippen. Haar ronde gezichtje geeft een lieve uitstraling en als ze lacht komen er kleine kuiltjes in haar wangen.
Liselotte is supermooi, haar glimlach betoverend. John volgt haar als ze omdraait en overduidelijk nog versuft naar de woonkamer schuifelt. Al lopend schuift haar te grote joggingbroek wat af en hij ziet een stukje van haar bilnaad en prachtig ronde billen. Volgens John heeft ze niets aan onder die broek en die gedachte maakt hem geil. Niet haastig en nonchalant trekt ze haar broek op en gaat op de bank zitten.
Met de gedachte aan haar blote, ronde billen kijkt hij glimlachend in haar ogen. Hij gaat half in een fauteuil zitten. Deze ligt vol met kussens en kledingstukken dus echt gemakkelijk gaat het niet.
“Oh, gooi er maar uit hoor, sorry, ik zei al dat ik er niet op heb gerekend?”
John staat weer op en al graaiend legt hij de inhoud van de fauteuil er naast. Tussen de kledingstukken ziet hij ook een kanten doekje wat echter haar onderbroekje blijkt te zijn.
Met het ding in zijn handen draait hij zich naar Liselotte en vraagt: “Moet je deze niet aan?”
Al blozend doet ze haar joggingbroek open en kijkt naar beneden.
“Oeps”, een beetje verlegen kijkt ze hem aan. Als John haar het kanten slipje wilt geven, neemt ze deze van hem aan en staat op. Vervolgens laat ze de joggingbroek van haar billen vallen en stapt er uit. Met de elegantie waarmee ze dit doet lijkt het er niet op dat ze het slipje ook aan zal doen. En toch doet ze dat. Langzaam gaat het omhoog en John volgt het gelukkig stukje stof tot aan haar kruis. Haar kutje is kaal en zo te zien recent geschoren. Haar gladde huid past perfect in haar broekje. Ze trekt het onderbroekje wat strakker op en voorzichtig tekenen haar schaamlippen er in af.
John staat nog steeds tussen de bank, fauteuil en salontafel al kijken naar de speelfilm “Liselotte”. Hij weet niet wat ze met deze show bedoelt of wat ze wilt en besluit mee te spelen. Als ze bedoelt hem te shockeren en alleen maar op te geilen dan komt hij daar zo achter.
Met één stap naar voren is haar kutje binnen handbereik en zonder verder te kijken laat hij twee vingers aan de onderzijde in haar broekje gaan.
Hij trekt voorzichtig het stof uit haar lippen en voelt dat haar kutje drijfnat is. Met een korte draai laat hij zijn vingers er in gaan en laat ze langzaam dieper gaan. Als zijn vingers helemaal zijn verdwenen beweegt hij ze één keer kort heen en weer.
Liselotte slaakt een zucht en slaat haar hoofd achterover.
De linkerhand van deze ervaren woningtaxateur gaat onder het tshirt op zoek naar haar borsten.
Hij voelt een mooie A cup en een keiharde tepel. Als hij het shirt verder omhoog werkt neemt hij de zichtbaar hardroze tepel in zijn mond en begint er aan te zuigen. Het zuchten wordt kreunen en met het tshirt half op zijn hoofd zoekt zijn linkerhand haar billen.
Daar aangekomen trekt hij het slipje verder naar beneden en zijn vinger zoekt een middenweg in het kontje van Liselotte. Nu hij haar aan twee kanten stevig vast heeft genomen en steeds harder aan haar roze tepel zuigt berijdt hij met zijn inmiddels stijf geworden instrument al droogneukend het been van de jonge, aanstaande bruid.
Wanneer hij zijn warm geworden hoofd onder haar tshirt vandaan haalt zoenen ze elkaar. Uitdagend haalt hij zijn druipende vingers uit haar kutje en stopt deze even in zijn mond en vervolgens in die van haar. Gulzig zuigt ze zijn vingers af alsof ze een instrument bespeelt.
Met zijn linker middelvinger nog diep in haar kontje kijkt ze hem aan en zegt:
“Ga je mee?”
dinsdag 9 juni 2015
HET DINER
Veel kan hij zich niet meer herinneren van de avond ervoor. Maar als John wakker wordt weet hij nog wel dat het gezellig geweest moet zijn. De hoofpijn verraad een avond vol alcohol en de lege verpakking paracetamol is de bevestiging hiervan.
Het is alwéér zaterdagochtend. Een week na de afspraak met Mariëlle. Volledig tegen de verwachting in had zij hem woensdag een smsje verstuurd om te laten weten dat het appartement in de verkoop kan. Hij had wel een bericht verwacht, maar van haar ouders. Dat Mariëlle contact op zou nemen was niet afgesproken. Hij moet met haar een afspraak maken voor de opname van het appartement, foto’s en tekeningen maken. En deze ochtend staat die afspraak dus in zijn agenda. Om 9 uur. Het bonken in zijn hoofd maakt de zin om te gaan alleen maar moeilijker.
Hij was laat thuis gekomen. Het diner met collega makelaars was gezellig, te gezellig. Omdat velen geen zin hadden om al om 22:00 uur thuis te komen besloten hij en enkele anderen nog even wat te gaan drinken bij Denovo. Hoewel het een slecht idee was, achteraf, vloeide de sterke drank toch in liters naar binnen. De stemming werd er alleen maar beter door en zoals dat gaat werd het taalgebruik van het gezelschap meer en meer dubbelzinnig. Omdat de aanwezige, meegekomen dames al net zo aangeschoten waren en vrolijk meepraatten veranderden de eens zo nette makelaars in een groep hitsige honden, een wolfpack, gezamenlijk op jacht naar gewillige prooien. Hiervoor hoefden ze dus niet ver te zoeken want de tafel was bezet met een paar leuke, opgewonden vrouwen erbij.
Denise is de jongste van het stel, 22 jaar oud, net samenwonend en werkzaam bij Robert Volbrecht, een levensgenieter van 53. Daniëlle is 28, net gedumpt door haar 10 jaar oudere vriend die haar heeft ingeruild voor een jonger exemplaar. Omdat zij niet graag alleen is gaat ze sinds de breuk regelmatig op stap. Of het nu een dansavond is, een expositie of een diner, als ze maar weg is. Daniëlle werkt als assistent makelaar bij Johan Steenhouwer die een klein kantoor runt in de binnenstad van Breda.
Johan heeft overal gewerkt maar nooit langer dan een paar jaar. Uiteindelijk is hij voor zichzelf begonnen. Hij is een goede makelaar, een makkelijke prater. Naar het schijnt was hij ook goed met zijn handen en andere lichaamsdelen. Het gerucht gaat dat hij daarom nooit lang bij één kantoor heeft gewerkt.
Zijn laatste baan als makelaar in loondienst eindigde toen hij werd betrapt met de vrouw van zijn baas. Een klassiek verhaal maar het blijft altijd leuk om te vertellen. Johan moest regelmatig “ een dossier ophalen” bij zijn baas thuis, alwaar diens vrouw de administratie deed tussen de soep en de aardappels door. Helaas voor hem kwam er onverwacht bezoek thuis, Lizette, de dochter des huizes. Zij trof moederlief op naar knieën aan in de luxe keuken met de pik van Johan in haar grote, gulzige mond. Van schrik viel moeder achterover op het moment dat Johan een volle lading wilde deponeren. Door deze ongelukkige samenloop spoot Johan vol in haar gezicht. Een beeld dat je altijd bijblijft. De naakte moeder staat op met druipende klodders in haar gezicht, uitleggend aan Lizette “ dat dit niet is wat het lijkt “ . Tja, een mens zegt de stomste dingen op de meest ongemakkelijke momenten.
De onvermijdelijke confrontatie met zijn baas bleef niet uit en Johan is daarna nooit meer op het kantoor geweest. Zijn baas raakte in een depressie, het kantoor bestaat nog steeds maar is een kleine speler in de markt geworden. De gewillige huisvrouw kreeg de toepasselijk bijnaam Mevrouw Klodder en laat zich niet veel meer in het openbaar zien. Hun nu 18-jarige dochter Lizette is de schok na 4 jaar nog niet te boven gekomen en wordt nog steeds nagewezen. Door zich schaars en volwassener te kleden laat zij zich makkelijk verleiden door oudere mannen. Wie in is voor een snelle wip in toilet of steegje is bij haar aan het juiste adres. Pijpen doet ze graag, dat trauma probeert ze met lust te verwerken. Nog voor je het in de gaten hebt zuigt ze je hardhandig leeg.
Beau is getrouwd, 32 jaar oud en moeder van 3 kinderen. Een jongen van 6 en een tweeling, meisjes, van 3. Zij is een makelaar die zoveel van haar werk houdt dat ze als hoofd kostwinner ervoor heeft gekozen te blijven werken. Haar man heeft een klein consultancy kantoor en werkt van thuis uit. Hij past op de kinderen en is daar drukker mee dan met zijn werk. Beau is graag van huis weg en maakt lange dagen. Ook ’s avonds heeft ze veel afspraken voor bezichtigingen en ze gaat naar alle netwerkbijeenkomsten die er zijn. Beau heeft een open karakter, is ondeugend en volgens collega’s een nymphomane. Je zou het niet zeggen, je ziet het niet in ieder geval. Naast Johan en Robert zitten ook de 3 musketiers Paul, Matthijs en Maarten aan tafel, alle drie mede-eigenaar van hetzelfde kantoor “Breda en Partners “, gespecialiseerd in nieuwbouwprojecten en bestaande woningbouw met een portefeuille van circa 400 woningen. De 3 musketiers passen goed bij elkaar, hebben allemaal hetzelfde rustige, saaie karakter en danken hun bijnaam doordat ze overal samen naar toe gaan. Dus ook vanavond.
Al snel is het gezelschap zo aangeschoten, dronken, dat het gesprek nergens meer over gaat. De sexuele toespelingen nemen toe en zelfs de 3 musketiers komen helemaal los. Af en toe gaat het gesprek nog over de woningmarkt maar niemand schijnt daar op dit moment nog echt in geïnteresseerd te zijn.
John zit tussen Daniëlle en Beau in. Als het lacherige gesprek gaat over “ de eerste keer “ en er smakelijk wordt gegrinnikt om de stuntelige pogingen van eenieder legt hij zijn handen links en rechts op het bovenbeen van Beau en Daniëlle. Eerst trekt Daniëlle haar been een beetje geschrokken terug om deze vervolgens langzaam weer terug te schuiven. Onopvallend kijkt ze hem langzaam aan en glimlacht goedkeurend. Als Daniëlle zijn hand voelt verzit ze ietsje naar voren en spreid haar benen verder uit elkaar. Haar rokje schuift wat omhoog en langzaam laat John zijn hand onder de rand van het rokje verdwijnen. Als hij langs haar dij glijdt en de stof van haar kanten slipje voelt buigt ze haar hoofd naar hem toe en fluistert “Mijn kut is zo nat, ik hoop dat je een zwemdiploma hebt”. Hij voelt haar kleffe slipje en zijn vinger krabbelt het natte clitje.
Beau kijkt hem aan en fluistert in zijn oor “Ik weet niet wat je aan het doen bent maar als je zo doorgaat wordt ik heel erg geil” . Met zijn rechterhand kriebelt hij wat over haar bovenbeen en Beau maakt onder tafel de knopen van haar broek los. Zo loszittend kan hij ook makkelijk het kutje vinden van Beau. Ze heeft geen slip aan, de stouterd, geil.
Daniëlle is kaal en Beau getrimd behaard. Als zijn vinger er eerst langs schuurt verdwijnt zijn rechter middel vinger in het vochtig gaatje van Beau. De rest van de tafel heeft nog niets in de gaten en allen praten rustig verder, door elkaar heen, overstemd door de pianomuziek op de achtergrond.
Het is alwéér zaterdagochtend. Een week na de afspraak met Mariëlle. Volledig tegen de verwachting in had zij hem woensdag een smsje verstuurd om te laten weten dat het appartement in de verkoop kan. Hij had wel een bericht verwacht, maar van haar ouders. Dat Mariëlle contact op zou nemen was niet afgesproken. Hij moet met haar een afspraak maken voor de opname van het appartement, foto’s en tekeningen maken. En deze ochtend staat die afspraak dus in zijn agenda. Om 9 uur. Het bonken in zijn hoofd maakt de zin om te gaan alleen maar moeilijker.
Hij was laat thuis gekomen. Het diner met collega makelaars was gezellig, te gezellig. Omdat velen geen zin hadden om al om 22:00 uur thuis te komen besloten hij en enkele anderen nog even wat te gaan drinken bij Denovo. Hoewel het een slecht idee was, achteraf, vloeide de sterke drank toch in liters naar binnen. De stemming werd er alleen maar beter door en zoals dat gaat werd het taalgebruik van het gezelschap meer en meer dubbelzinnig. Omdat de aanwezige, meegekomen dames al net zo aangeschoten waren en vrolijk meepraatten veranderden de eens zo nette makelaars in een groep hitsige honden, een wolfpack, gezamenlijk op jacht naar gewillige prooien. Hiervoor hoefden ze dus niet ver te zoeken want de tafel was bezet met een paar leuke, opgewonden vrouwen erbij.
Denise is de jongste van het stel, 22 jaar oud, net samenwonend en werkzaam bij Robert Volbrecht, een levensgenieter van 53. Daniëlle is 28, net gedumpt door haar 10 jaar oudere vriend die haar heeft ingeruild voor een jonger exemplaar. Omdat zij niet graag alleen is gaat ze sinds de breuk regelmatig op stap. Of het nu een dansavond is, een expositie of een diner, als ze maar weg is. Daniëlle werkt als assistent makelaar bij Johan Steenhouwer die een klein kantoor runt in de binnenstad van Breda.
Johan heeft overal gewerkt maar nooit langer dan een paar jaar. Uiteindelijk is hij voor zichzelf begonnen. Hij is een goede makelaar, een makkelijke prater. Naar het schijnt was hij ook goed met zijn handen en andere lichaamsdelen. Het gerucht gaat dat hij daarom nooit lang bij één kantoor heeft gewerkt.
Zijn laatste baan als makelaar in loondienst eindigde toen hij werd betrapt met de vrouw van zijn baas. Een klassiek verhaal maar het blijft altijd leuk om te vertellen. Johan moest regelmatig “ een dossier ophalen” bij zijn baas thuis, alwaar diens vrouw de administratie deed tussen de soep en de aardappels door. Helaas voor hem kwam er onverwacht bezoek thuis, Lizette, de dochter des huizes. Zij trof moederlief op naar knieën aan in de luxe keuken met de pik van Johan in haar grote, gulzige mond. Van schrik viel moeder achterover op het moment dat Johan een volle lading wilde deponeren. Door deze ongelukkige samenloop spoot Johan vol in haar gezicht. Een beeld dat je altijd bijblijft. De naakte moeder staat op met druipende klodders in haar gezicht, uitleggend aan Lizette “ dat dit niet is wat het lijkt “ . Tja, een mens zegt de stomste dingen op de meest ongemakkelijke momenten.
De onvermijdelijke confrontatie met zijn baas bleef niet uit en Johan is daarna nooit meer op het kantoor geweest. Zijn baas raakte in een depressie, het kantoor bestaat nog steeds maar is een kleine speler in de markt geworden. De gewillige huisvrouw kreeg de toepasselijk bijnaam Mevrouw Klodder en laat zich niet veel meer in het openbaar zien. Hun nu 18-jarige dochter Lizette is de schok na 4 jaar nog niet te boven gekomen en wordt nog steeds nagewezen. Door zich schaars en volwassener te kleden laat zij zich makkelijk verleiden door oudere mannen. Wie in is voor een snelle wip in toilet of steegje is bij haar aan het juiste adres. Pijpen doet ze graag, dat trauma probeert ze met lust te verwerken. Nog voor je het in de gaten hebt zuigt ze je hardhandig leeg.
Beau is getrouwd, 32 jaar oud en moeder van 3 kinderen. Een jongen van 6 en een tweeling, meisjes, van 3. Zij is een makelaar die zoveel van haar werk houdt dat ze als hoofd kostwinner ervoor heeft gekozen te blijven werken. Haar man heeft een klein consultancy kantoor en werkt van thuis uit. Hij past op de kinderen en is daar drukker mee dan met zijn werk. Beau is graag van huis weg en maakt lange dagen. Ook ’s avonds heeft ze veel afspraken voor bezichtigingen en ze gaat naar alle netwerkbijeenkomsten die er zijn. Beau heeft een open karakter, is ondeugend en volgens collega’s een nymphomane. Je zou het niet zeggen, je ziet het niet in ieder geval. Naast Johan en Robert zitten ook de 3 musketiers Paul, Matthijs en Maarten aan tafel, alle drie mede-eigenaar van hetzelfde kantoor “Breda en Partners “, gespecialiseerd in nieuwbouwprojecten en bestaande woningbouw met een portefeuille van circa 400 woningen. De 3 musketiers passen goed bij elkaar, hebben allemaal hetzelfde rustige, saaie karakter en danken hun bijnaam doordat ze overal samen naar toe gaan. Dus ook vanavond.
Al snel is het gezelschap zo aangeschoten, dronken, dat het gesprek nergens meer over gaat. De sexuele toespelingen nemen toe en zelfs de 3 musketiers komen helemaal los. Af en toe gaat het gesprek nog over de woningmarkt maar niemand schijnt daar op dit moment nog echt in geïnteresseerd te zijn.
John zit tussen Daniëlle en Beau in. Als het lacherige gesprek gaat over “ de eerste keer “ en er smakelijk wordt gegrinnikt om de stuntelige pogingen van eenieder legt hij zijn handen links en rechts op het bovenbeen van Beau en Daniëlle. Eerst trekt Daniëlle haar been een beetje geschrokken terug om deze vervolgens langzaam weer terug te schuiven. Onopvallend kijkt ze hem langzaam aan en glimlacht goedkeurend. Als Daniëlle zijn hand voelt verzit ze ietsje naar voren en spreid haar benen verder uit elkaar. Haar rokje schuift wat omhoog en langzaam laat John zijn hand onder de rand van het rokje verdwijnen. Als hij langs haar dij glijdt en de stof van haar kanten slipje voelt buigt ze haar hoofd naar hem toe en fluistert “Mijn kut is zo nat, ik hoop dat je een zwemdiploma hebt”. Hij voelt haar kleffe slipje en zijn vinger krabbelt het natte clitje.
Beau kijkt hem aan en fluistert in zijn oor “Ik weet niet wat je aan het doen bent maar als je zo doorgaat wordt ik heel erg geil” . Met zijn rechterhand kriebelt hij wat over haar bovenbeen en Beau maakt onder tafel de knopen van haar broek los. Zo loszittend kan hij ook makkelijk het kutje vinden van Beau. Ze heeft geen slip aan, de stouterd, geil.
Daniëlle is kaal en Beau getrimd behaard. Als zijn vinger er eerst langs schuurt verdwijnt zijn rechter middel vinger in het vochtig gaatje van Beau. De rest van de tafel heeft nog niets in de gaten en allen praten rustig verder, door elkaar heen, overstemd door de pianomuziek op de achtergrond.
maandag 8 juni 2015
Abonneren op:
Posts (Atom)